Waar kun je die rust nog vinden? Bij het schrijven van deze woorden, zitten wij middenin een regeringscrisis en kijken naar het nieuws brengt dus zeker geen rust. Ook gaan we stilaan naar de eindejaarsfeesten. En ook daar is de rust ver zoek. Het beste nieuws dat ik de laatste dagen gelezen heb is wel dat Femma ertoe gekomen is om de 30 urenweek te gaan uitproberen. Met dank aan de mensen die zich hiervoor al jaren hebben ingezet en ik zou zeggen : “Op hoop van zegen”.
Misschien zal het jullie helpen als ik eens vertel waar ik rust vind. Wel eerst en vooral in het schrijven van deze woorden. Letter na letter, woord na woord, zin na zin, wordt mijn blog geboren. En misschien steken jullie er nog wat van op ook. Ik zit hier voor mijn pc’tje en alleen het getik van mijn vingers op het klavier maakt geluid. Ik ben daar best fier op. Ik kon en kan nog altijd heel vlug typen. Al een ganse dag ben ik bezig met deze column. Inspiratie genoeg voor zo’n rustgevend onderwerp. Dit is dus één.
Ook op mijn wandelingen kan ik rust vinden. Deze namiddag nog opgemerkt. Of ik nu naar Buggenhoutbos ga, of rondzwalp tussen de Vlaamse velden en weiden, ’t is allemaal gelijk. Ik vind rust. Het groene van de natuur heeft een heilzame werking op mijn gestel. En hier kan ik jullie iets leren. Doe eens aan bosbaden. De Japanners hebben het uitgevonden. Het is wat wennen, en de eerste maal is het niet evident. We zijn het niet gewoon. Je neemt een bad in het bos. Een lang bad. Je gaat dus niet roekeloos wandelen, het gaat er hier niet om wie de langste wandeling maakt. Neen, je doet het uiterst traaaaaag en gebruikt je vijf zintuigen. Ruiken, horen, zien, voelen zijn niet moeilijk, proeven gaat iets minder goed. Ruik je de boslucht ? Hoor je de vogels en de ritselende bladeren, zie je de beplanting, de boomstammen, de takken, de bladeren. Voel maar eens aan de boom. En luister of je zijn sappen voelt stromen. De Japanners noemen het Shinrin-Yoku, bosbaden dus en het zou heel gezond zijn voor lichaam en geest. Zoek het maar eens op in Google. Dat is dus twee.
Tuinieren staat steevast op nr drie. Ook dat geeft rust. Het contact met de aarde is wonderbaarlijk. En de geuren en kleuren van bloemen maken mij altijd blij. Spijtig genoeg heb ik mijn groentetuintje moeten opgeven. Maar ik kan het mij niet laten. En heb al plannen om volgend jaar toch weer dit en dat te gaan kweken in potten.
Number four? Wat dachten jullie van een slapende baby. Niets straalt toch meer rust uit. De rozige wangetjes, de fijne haartjes en niet te vergeten de niet te evenaren babygeur dat zo’n kindje heeft. Je wordt er zelf moe en loom van zou kabouter Lui zeggen.
Muziek kan mij ook rustig maken. Of integendeel, ook heel zenuwachtig. Het moet dus wel de juiste keuze zijn. Wat klassiek betreft, ben ik er nog niet uit. Er zijn muziekstukken die mij heel rustig maken, van andere kruip ik dan weer de muren op. Spijtig dat de artiesten waar ik fan van ben overleden zijn of op pensioen. Maar niet getreurd hun muziek is altijd beschikbaar en je vindt ze tegenwoordig makkelijk terug. Dat is dan nummer vijf.
Zo kan ik eigenlijk nog een tijdje doorgaan, want ondanks de drukke tijden is er toch nog heel veel rust en kalmte voor ons weggelegd.
Gaan jullie met mij ook op zoek naar “rustgevers”?
Nu ik jullie iets heb bijgebracht is het tijd dat jullie mij ook iets leren.
Ik wens jullie rustgevende feestdagen en bye bye tot in 2019.
Groetjes van Nicolientje.
Godelieve De Cock schreef
Met een glimlach lees ik je woorden en stel mij voor hoe je in het bos de bomen omarmd.
Ik zie je soms voorbij wandelen.
Je kunt mooi schrijven. Ik lees het telkens met plezier. Doe zo voort.
Vele groetjes. Wederkerige wensen voor 2019.
Mariette Gerits schreef
Proficiat Nicolientje, je omschrijft het allemaal heel mooi.
Ik herken mij in vele dingen, maar ik sluit zo'n tocht gewoonlijk
af in de kerk of hier thuis op mijn stilteplekje. Even de Heer danken voor al die mooie ervaringen die ik tijdens die
wandeling mocht ontvangen zomaar helemaal gratis …
een opstap voor de volgende dagen...
Groetjes en alle goeds voor 2019
Anne. schreef
Wandelen, je 5 zintuigen intens (of intenser dan anders) gebruiken, muziek beluisteren en mee neuriën of zelfs hardop meezingen en ja tuinieren en lekker met je handen in de tuinaarde wroeten, dat zijn allemaal rustgevende momenten. Ik word ook rustig van een boek lezen of maar één artikel in een magazine (als ik niet veel tijd heb), maar ook bv. als ik gewoon mijn kinderen bezig zie, zo van : zie hem/haar nu eens, hij/zij is toch zo goed bezig, wat ben ik blij ! Dat geeft me ook rust, want ik moet me "dan" geen zorgen maken. Rust heb ik ook als ik de deur van mijn bureel op werk kan sluiten met het gevoel van "dat is af en morgen is een andere dag". Dit kan gek klinken, maar soms vind ik ook rust in mijn auto als ik in de files zit, lekker zitten niksen en mee neuriën op een goeie plaat en alles gewoon aan jou voorbij laten gaan. Soms sta ik er dan versteld van hoe snel die files dan wel voorbij zijn gegaan (natuurlijk best zonder te kijken naar het horlogeke dan). In feite probeer ik de laatste tijd rust te vinden in alles wat ik doe, wat of wie ik tegenkom, wat ik hoor, wat ik zie, … want onze wereld zit zo hectisch in elkaar dat je in feite nergens meer rust zou vinden. Zelfs zou je nog ergens op een hoge berg zitten en van het panorama in stilte genieten, dan kan een vliegtuig deze rust nog "bezoedelen". Dus, rust moet je jezelf "aandoen", creëren of opzoeken en dat soms in de meest onruststellende situaties. Alvast een mooi rustmoment wensend aan iedereen, groetjes, Anne.