"Misschien had ik maar beter geen column over een neerstortend vliegtuig mogen schrijven, denk ik dan ook plots. Je zult het immers nooit anders zien dat dit de column is die ze zullen bovenhalen als ik in de toekomstige tijd in een ijzeren vogel naar beneden kom gedenderd."

Zo schreef ik het, een week of twee geleden, in de column die vandaag in Femma Magazine staat. Drukpersen hebben tijd nodig om computerteksten op mooi papier te drukken, en in die tijd haalde het echte nieuws mijn column over bijgeloof en ongeluk in op een manier die ik me toen gelukkig niet eens kon inbeelden.

Er wordt al heel de week zo veel geschreven over het vreselijke ongeval met vlucht 9525 dat het een van de vele stukken lijkt die naar aanleiding ervan is geschreven. Al lijkt het dan wel net iets te luchtig om goed te zijn. Bijna alsof deze columniste het naar beneden denderen van de ijzeren vogel als iets triviaals beschouwde. Wees gerust: de columniste leefde op het moment van schrijven nog in een wereld waarin het ondenkbaar leek dat een co-piloot een vliegtuig met 149 mensen de dood in kan sturen.

Achteraf bekeken iets om bijzonder jaloers op te zijn.

Kelly