Geen spaargeld, proberen rond te komen met een beperkt budget en het einde van de maand soms niet halen. Als kind van gescheiden ouders, heb ik zelf ondervonden hoe mijn moeder soms moest ploeteren om het hoofd boven water te houden. Spijtig genoeg zijn er in ons land veel vrouwen waarbij het water aan de lippen staat.
In ons magazine van deze maand lees je het verhaal van Katrien Vrancken (37) en Inge Van den Broecke (39). Twee moeders met elk hun verhaal, maar één ding gemeen: aan het einde van hun geld hebben ze vaak nog een stuk maand over. Ook Tanja (48), alleenstaande moeder, mailde ons. Lees hier haar verhaal.
"Toen ik alleen kwam te staan met mijn vier kinderen, waren mijn twee oudste dochters 15 jaar, mijn zoon 5 jaar en kleinste dochter 1 jaar. Mijn ex misbruikte mij en mijn kinderen zwaar dus de situatie was onhoudbaar geworden. Toen alles begon uit te komen, heeft hij alle centen meegenomen. Daar stond ik dan. Ik verhuisde met 4 kinderen en anders niks, geen geld, geen meubels, geen huisraad en echt alleen.
"Ik heb maar één droom, dat het mij lukt om mijn kinderen goed op te voeden en groot te brengen!"
Ik was zelfstandig landbouwster en moest dus beginnen werken. Dit vond ik eigenlijk veel te snel na alles wat ik heb meegemaakt, maar om centen binnen te krijgen, ging ik in dubbele ploegen en weekends werken tot ik heel mager en ziek werd.
Alsof alles wat er gebeurd was nog niet genoeg was, werd ik langdurig ziek en kwam ik op invaliditeit terecht. Nu vecht ik elke dag tegen hevige pijnen, ik krijg morfine om recht te blijven voor mijn kinderen. Het leven is ontzettend duur met studerende kinderen. Ik eet soms maar één keer per dag zodat de kinderen genoeg hebben. Ik ga nergens naartoe en ik geef zo weinig mogelijk uit voor mijzelf.
Ik heb maar 1 droom, dat het me lukt mijn kinderen goed op te voeden en groot te brengen. En ik hoop. Ik hoop dat ik mijn medicatie ga kunnen blijven betalen om de pijn leefbaar te houden. Als dat even kan alstublieft."
Herken jij jezelf in dit verhaal? Leef jij ook in een financieel kwetsbare situatie? Laat het ons weten!
lutwine schreef
Verdoken armoede
Mijn geld is op, de maand halfweg
Ik voel me slecht, echt brute pech
‘k Heb vandaag in een winkelraam
Een prachtige pop zien staan
Een pop, met een zwarte vlecht
Hip gekleed, ze leek net echt
In de doos, een paar mooie kleertjes
Eentje met een motiefje met beertjes
Jammer, gisteren, in een zotte bui
Kocht ik voor mezelf een trui
Ik voel me nu zo egoïstisch
En tevens intens triestig…..
‘k Zal moeten leren wikken en wegen
Mijn geldbeugel kan er echt niet tegen
Ik zal deze week wat gaan diëten
Niemand die dit ooit zal weten….
Mijn meisje, mijn allerliefste schat
Je bent mij nummer één, onthoud je dat?
Mijn laatste cent, die is voor jou
Omdat ik zielsveel van je hou
Ik ga de pop halen naar de winkel
Zie je oogjes al, één en al getinkel
Je zult me kussen, duizend maal
Me bedanken, in je mooie kindertaal
Lutwine de cocker
Marianne schreef
en toch ken ik een vrouw die haar zeker bestaan, een huis, een man die een goede baan heeft, 2 kleine kinderen, huisdieren enz
opgeeft voor haar eigen vrijheid. En dat is dan ook een arme alleenstaande moeder....
cindy schreef
De armoede die hierboven beschreven wordt, is verschrikkelijk. Hetgeen wat in de nieuwsbrief stond vond ik niet echt de juiste kant van de zaak. Als je met twee fulltime werkt en niet toekomt, dan is er een probleem in je uitgavepatroon. Echte armoede is heel wat anders en een moeilijke (onmogelijke) put om uit te klimmen.
Leyman Monique schreef
Ik kwam ook alleen te staan met 3 kinderen, geen werk, ik heb dan werk gevonden als poetsvrouw met een klein inkomen, een sociale woning heeft me dan een dak boven mijn hoofd gegeven. Mijn kinderen zijn nu volwassen, ik ben zo fier dat ze alle drie hebben kunnen studeren,ik heb veel moeten laten maar het was het waard.Niet opgeven is mijn motto, hard werken en een beetje geluk dat je gezond blijft.
Rebecca schreef
Ik ben het er mee eens met Cindy. Ik denk dat je in de armoede belandt, doordat je uit frustratie en pijn , impulsief begint uit te geven. Het is niet makkelijk om op nul te beginnen, maar iedereen begint toch op nul als hij het ouderlijk huis verlaat? Enfin, zo zie ik het en zo ben ik ook moeten beginnen. Ik denk dat de manier waarmee je met geld omspringt, veel te maken heeft met hoe het je is bijgebracht door je ouders, je omgeving en als je spijtig genoeg in een niet zo gezonde omgeving opgegroeid bent, zal het niet zo makkelijk worden. Dit wil niet zeggen, dat deze mensen niet kunnen geholpen worden. Het is juist aan de oorsprong, bij het kind zelf dat moet ingegrepen worden. Een moeilijke opgave voor opvoeders, sociaal werkers, leerkrachten, etc...Ikzelf leef al meer dan dertig jaar van 1 loon, ook vier kinderen , twee auto's en eigen huis gekocht, het gaat dus wel, maar met erg budgetteren en daarom zeker niet ongelukkiger....
Mary schreef
Zou Tanja geen gerechtelijke stappen kunnen nemen? Er zijn toch advocaten die gratis werken. Verder vind ik de "nieuwe" armoede soms overroepen (behalve uitzonderingen). Wij moesten vroeger ook rekenen om te kunnen sparen en de uitgaven beperken. Thuis is het ook soms een leuke vakantie. Een goedkope groente is ook gezond. Wat minder elektriciteit gebruiken en ook zuinig zijn met water. Het bestond 40 jaar geleden ook al.
Anieta schreef
Helaas kom je door omstandigheden in een rare situatie, ook ik heb dat tegen gekomen met de zelfmoord van mijne man . Je komt op weduwe pensioentje te staa n en wat j e bijverdient neemt de staat voor meer dan de helft weer af ,en je mag niet veel meer gaan werken.je moet ook voor je kinderen zorgen ,studies betalen en noem maar op.ik heb dat tenslotte niet gevraagd wat mijn man ons gezin aandoet een hoopje ellende en jekrijg nog eens extra kosten bij de begravenis en de successierechten te veel om opgenoemen dus daarom zeg nooit dat hun fout is als je in de armoede geraakt , je weet nooit de problemen van een ander trekt zeker geen conclusies en help zulke mensen en er zijn er veel geloof me ,verdoken armoede !
jasmijn schreef
Ik ben 10 maanden geleden begonnen als zelfstandige, dit omdat ik me jarenlang telkens weer opnieuw en opnieuw moest bewijzen en van hot naar her moest trekken met mijn CV. Last in, first out. Van arbeidster tot bediende in multinationals. Altijd was er wel iets. Tot ik besliste van "nu is het gedaan", ik trok mijn stoute schoenen aan en ik besliste zelf.
Een winwinlening, een lening bij de bank, wetende dat je 3 jaar aan 800€ per maand moet toekomen om alle kosten af te betalen. Minder dan het minimumloon dat men uitkeert aan een werkloze. Maar goed, ik ben tenslotte mijn eigen baas :-) Dat is alle korstjes opeten, zo creatief mogelijk zijn met het weinige dat je hebt, alle restjes soep invriezen, overschotten van taart opeten als avondeten tot het je oren uitkomt :-)
ps: tussen het werken door ook nog een nieuwe en ontspannende hobby gevonden : groenten kweken op het appartement.
http://www.huisentuininformatie.be/2008/04/23/hoe-kan-je-groenten-en-fruit-in-potten-telen/