De Vlamingen zeggen geluk, de Nederlanders spreken van chanse of sjans, Duitsers haben glück, Fransen hebben chance. Iedere taal zal wel zijn woordje kennen. Geluk heb ik al veel gehad. De chance van geboren te worden. Ik was immers een klein ongelukje, zoals dat ging begin jaren 50. Mijn moeder besloot om een brommertje te kopen. Zo zou ze makkelijker op haar werk geraken. Ze was toen 37 jaar, mijn vader 40. De plannen moesten veranderen want ik was in aantocht.

Gelukkig dat ik er zijn mocht.

Een tweede keer chanse, want ik groeide op in een warm nest. We hadden geen rijkdom maar er ontbrak ons aan niks. Een mooie schooltijd. Ik was een brave, gelukkig. Werk vond ik vlug, begin jaren 70 was dat nog geen probleem. Je moest wat chance hebben zei mijn vader en dat had ik. En voor 1500 Bfr meer veranderde ik snel. Weer had ik de mazzel. Ik kwam terecht in een groot computerbedrijf met heel veel kansen.

Ondertussen ontmoette ik mijn man. Hij woonde om de hoek. Een lotje uit de loterij. Weer de grote prijs. Want dit jaar zijn we 46 jaar gelukkig getrouwd. Met de twee dochters hadden wij onze gelukkigste tijd. En ook zij hebben de chanse om een fijn nestje te bouwen nu ze elk hun huis hebben en een toffe echtgenoot. De kers op de taart was de geboorte van onze kleinzoon Mauro, die in juli 11 jaar wordt. Hij is onze oogappel. Onze beste vriend. En misschien krijgen wij in de toekomst nog wel eens de kans om opnieuw grootouder te worden, want een groter geluk bestaat er niet.

Sjans heb ik ook met de buurt waar ik woon. Neen, ik heb geen grote villa met een immense tuin. Bescheiden maar gezellig en netjes in een rustige wijk en op een parochie waar nog veel leven is en iedereen nog “goeiedag” zegt. De Femmagroep levert uitstekend werk en maandagavond heb ik weer geluk, want dan start de petanque, eens zien of ik het nog kan. Dinsdag is er dan kookles.

Het geluk zit hem ook in de vriendschappen, en daar ben ik weer gezegend. Zelf rij ik niet met de wagen, maar geen probleem. Mijn man is gelukkig een goede chauffeur en rijdt graag, dus hem kan ik nooit iets misvragen. Maandag onze boodschappentocht met dagschotel, we maken er een uitstap van. Dinsdagavond met 4 vriendinnen naar de yoga, 2 chauffeurs. Op donderdag kookvoormiddag en op weg naar de kinderen. En hier en daar een uitstap, met Femma, KWB, Pasar of wat dan ook. Dat zijn allemaal gelukkige momenten die je moet koesteren. Begin deze week deed ik nog een uitstap naar zee, weer mocht ik meerijden. Sjans of niet ? Ik ben ze allemaal dankbaar, mijn chauffeurs.

En niet te vergeten, ons clubke van Facebookvrienden. Een toeval, maar ook een groot geluk dat we daarmee zijn begonnen. Op 16 juni komen er weer 33 facebookvrienden samen in Kruishoutem en maken we er een schitterend dagje van. Een ontbijtje, één of twee bezoekjes, een lekker middagmaal, een vieruurtje.  Maar vooral de gezellige babbels en de vriendschappen die hierdoor ontstaan zijn, kun je met geen geld betalen.

Dat heet dan gelukkig zijn, zo gaat het liedje.

Ik mag ook niet vergeten om te vermelden dat ik met veel geluk deze blogs mag schrijven voor jullie. De leescijfers gaan de hoogte in. Begonnen met een 100tal, rijzen ze nu de pan uit tot bijna 500!!!

Bedankt lieve lezers, chance dat ik jullie heb, en nog een groter geluk dat ik voor jullie mag schrijven. Elke reactie is meer dan welkom.

Ik ga het hierbij laten, mijn A4’tje is weer vol. We staan voor de vakantiemaanden, een heerlijk luie zomer. Geniet ervan en laat het geluk niet aan jullie voorbijgaan.

Hou de ogen open en pluk een klavertje vier als jullie dat vinden, want dat brengt altijd geluk.
Tot de volgende keer
Nicolientje