Zal ik jullie meenemen op stiltewandeling? Ga dan even zitten, sluit je ogen en geniet.

Op de parking van Buggenhoutbos is het rustig. Stap maar uit de wagen en volg mij.
Neen, we gaan niet lachen, gibberen en babbelen. We gaan gewoonweg zwijgen.
We gaan al onze zintuigen gebruiken.
Onze ogen om te kijken, onze oren om te luisteren, onze neus om te ruiken en misschien straks, nadien, onze smaakpapillen voor die lekkere koffie met pannenkoek na de wandeling.

Start je mee?

We gaan het zandwegje in. Een ongekende rust valt op je neer.
Geen verkeer, geen radio, geen tv, geen storende grasmachines of zaag- en boormachines.
Niets van dat alles. Alleen stilte.

Mijn voeten raken het zand en laten sporen na. Ben ik alleen? Vandaag wel. Of toch niet, jullie volgen mij, in alle stilte. Een religieuze stilte bijna, zoals je nog vindt in een kapel of een kerk. Onze voeten schrijden voort.

Daar is het eerste bankje. Even zitten en observeren. We zijn nog maar aan de rand van het bos. Een deel dat nog niet zo lang geleden werd aangeplant. Een open plek, een wei. Tijd voor een snoepje of koekje want dat had ik gevraagd om mee te brengen. De papiertjes worden opengemaakt. Ritsel ritsel. Ik hoor de koekjes kraken. Afval wordt natuurlijk naar de vuilbak gebracht, of meegenomen. In alle stilte.

Volg mij maar, we gaan het grote donkere bos in. Hoge zuilen omringen ons. Het wordt donker, de zon staat boven de bomen. Hier en daar laten de takken en bladeren een straaltje door om de wandelaars te verwarmen. Luister vooral naar de stilte.

Maar is het wel stil?

Luister naar het geritsel van de bladeren hoog in de bomen. Zij worden bespeeld door de wind. Luister ook naar het getsjilp van de vogels. Zij brengen hun mooiste lied. Kan je ze herkennen? Misschien is er wel een kenner in de groep. Maar die mag zijn kennis vandaag niet meedelen. Het is immers een stiltewandeling.

We gaan door en komen aan de nieuwe hut. Er staat zelfs een immense houten tafel met banken. We nemen plaats. We gaan ons vandaag niet te moe maken met stappen. Het wordt genieten van stilte en bosgeluiden. Een krakende tak, een konijntje dat ritselt tussen de afgevallen bladeren. Zie je dat eekhoorntje dat schichtig wegvlucht. De koekoek die zingt zijn zelfde lied. Koekoek…koekoek…zou hij zijn ei in een vreemd nest hebben gelegd ? Weer tijd voor een hapje en een drankje. Tijd voor een stuk fruit. Een appel, een peer of iets anders. Ieder naar eigen meug. Er zijn er zelfs bij die een hele fruitsalade hebben gemaakt. Mogen we een stukje meepikken.

Ok, ok, het stilzijn duurt te lang. Ik geef jullie 3 minuten om wat te lachen en te zeveren. Anders  is het niet meer plezant. Zijn 3 minuten te kort, ok ik maak er 5 min van. Maar daarna is het onherroepelijk gedaan.

Stilte aub… Daar gaan we weer. Kijk eens omhoog. Wat een hoge gewelven. Wat een prachtige kantelen. Wat een mooi paleis heb ik hier toch. Op een boogscheut van huis. De parels van de dauw kleven nog aan de bladeren. Wat ben ik rijk met dit stukje natuur. We luisteren opnieuw naar het geritsel van onze voeten in de afgevallen bladeren.

Sommigen hebben een zakje mee. Ze rapen eikels, kastanjes, bladeren. Meestal voor de kleinkinderen. Heel even denk ik aan mijn jeugd. Wij bakten kastanjes op de stoof. Een delicatesse. Maar genoeg gedroomd. We trekken verder.

Wie een flesje water bij heeft is slim geweest. Want zelfs als je niet spreekt, maar wandelt, krijg je soms een droge mond. En veel water drinken is gezond.

Kijk eens daar bij die grote boom. Onderaan de stam zit precies een klein deurtje. Zou kabouter Plop daar wonen? Ik denk terug aan mijn kleinzoon als kleine kleuter. Zou hij het nu als elfjarige nog geloven?

Degenen die willen kunnen de boom omarmen en luisteren naar wat hij te zeggen heeft. Zot zijn doet geen zeer.

We komen aan het einde van onze wandeling. Tijd voor een terrasje, een warm drankje en een pannenkoek, een ijsje of een wafel. De tongen mogen weer loskomen. Wij hebben ervan genoten en ik hoop dat jullie dat ook deden tijdens deze visualisatie. Dus heb je geen bos dichtbij huis, niet getreurd.

Ga even zitten in je zetel.
Sluit je ogen en ga met mij mee op uitstap.
Samen uit, samen thuis.
Vrees de stilte niet, geniet ervan.
Tot volgende keer.