Zoals elke maand deelt Nicolientje haar gedachten over het thema van het magazine.

Keuze uit drie onderwerpen deze keer. Waar zal ik mee beginnen?

Vrijwilligers… zij zijn het cement tussen de bakstenen en onmisbaar in onze maatschappij. Maar moeilijk te vinden ook. Ze worden schaarser en schaarser. Ik veronderstel dat, nu gepensioneerden onbeperkt mogen bijverdienen, er velen hiervoor kiezen. Maar kom rondom mij zie ik toch nog dat vele goede zielen onbezoldigd werk verrichten.

Laat mij beginnen met mezelf. Jarenlang schreef en verzond ik de verjaardagkaartjes voor onze Femmaleden hier in het dorp. Ik maakte foto’s van de vergaderingen voor de blog en schreef verhaaltjes voor de Femma facebookgroep. Ik ga af en toe voorlezen voor kleuters en dat doe ik ontzettend graag. Via de Bib van Merchtem komen de kleuterklasjes naar de bibliotheek om te luisteren naar mijn mooi verhaaltje. Ik maak het interactief, ze moeten meewerken en bewegen tijdens het voorlezen.

Al vijf jaar kijk ik ook toe op onze FB reunies. Telkens weer organiseert iemand anders een fijne samenkomst in één of andere stad. Meestal verloopt de dag volgens een vast stramien. ’s Morgens is er een klein ontbijt, een wandeling en daarna volgt er een lekker etentje in één of ander restaurant. In de namiddag is er een rondleiding door de stad of is er altijd wel een bezienswaardigheid te vinden. Een vieruurtje mag niet ontbreken en daarna sluiten we de dag af.

Hoe zou de wereld eruit zien zonder solidariteit? Het is de basis van onze maatschappij. De basis van ons economisch systeem. Het zag er goed uit. De werkenden zorgden voor de zieken, voor de werklozen, voor de gepensioneerden. Ieder op zijn beurt is niets te veel. Maar de laatste jaren brokkelt het systeem af. Kennen jonge mensen het begrip solidariteit nog wel. Kunnen ze het omschrijven in deze “ieder voor zich” maatschappij. Kunnen ze zich nog inbeelden dat hun ouders hiervoor gevochten hebben.  Google omschrijft het als volgt: hoewel individuen verschillende taken, interesses en waarden hebben, hangt de orde en samenhang van de maatschappij af van het elkaar kunnen vertrouwen bij het uitvoeren van al deze verschillende taken. Maar de tijden veranderen en de wereld staat niet stil. Het komt erop aan om alert te zijn, en tijdig mee te gaan in deze veranderingen. Anders stevenen wij regelrecht af op een catastrofe. Maar zover mogen we het niet laten komen. Tijdig aan de alarmbel trekken en wetten aanpassen is cruciaal.

Vrouwendag is mijn laatste thema. 8 maart is onze dag !!! En we komen van ver. Ook voor vrouwendag komt het woordje solidariteit aan bod. Mekaar helpen en steunen om werk en gezin beter te kunnen combineren. Om de zieken, de zwakkeren te helpen. Om te zorgen voor een betere wereld voor onze kinderen. Op 8 maart 1908 vond in New York de eerste vrouwenstaking plaats, gericht tegen de slechte werkomstandigheden in de textielindustrie.

Wij hebben al een lange weg afgelegd.

Van vrouw aan de haard zomaar door het glazen plafond. Alles is mogelijk tegenwoordig. Maar het werd ons niet in de schoot geworpen. We hebben ervoor gevochten. Ook hier zijn woorden als solidariteit, emancipatie en discriminatie ontstaan. Ook hier hebben mensen, en dan vooral vrouwen gevochten voor hun rechten.

Een organisatie zoals Femma is daarom broodnodig in onze maatschappij want zij houden een oogje in ’t zeil en werken eraan mee om niet terug te gaan in de tijd. Maar er is nog heel veel werk aan de winkel. Want in onze contreien gaan we misschien nog vooruit, maar in een groot deel van de wereld is het nog erg gesteld met de rechten van de vrouw. Op het randje af worden ze nog behandeld als slaven. En omdat ze meestal moeder zijn, is hun hart week en doen zij al wat van hen gevraagd wordt voor de liefde van hun kinderen.

Ziezo het was vandaag een hele boterham. Maar ik ben er geraakt. En heb de drie thema’s in de kijker gezet. Veel leesgenot en volgende maand ben ik er terug.

Bye bye van Nicolientje.